Τα ινομυώματα της μήτρας, γνωστά και ως λειομυώματα είναι με διαφορά οι πιο συχνοί γυναικολογικοί καλοήθεις όγκοι της μήτρας και αφορούν σημαντικό ποσοστό των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας. Τις περισσότερες φορές η διάγνωση τους γίνεται τυχαία (αφού συχνά δεν προκαλούν συμπτώματα) κατά την διενέργεια γυναικολογικού ελέγχου ρουτίνας (με την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση και το υπερηχογράφημα). Έχουν ανταπόκριση σε ορμονικά ερεθίσματα και έτσι έχουν την τάση να αυξάνονται κατά την κύηση αλλά να υποστρέφουν στην εμμηνόπαυση. Μπορεί να υποστούν εκφυλιστικές αλλοιώσεις, αλλά σπανίως εξαλάσσονται.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ινομυωμάτων βρίσκεται στο σώμα της μήτρας. Ανάλογα με την θέση τους σε αυτήν, διακρίνονται σε υποβλεννογόνια (σε άμεση επαφή με το ενδομήτριο), ενδοτοιχωματικά (μέσα στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας) και υποορογόνια (κάτω από τον εξωτερικό χιτώνα της μήτρας). Άλλες πιο σπάνιες εντοπίσεις είναι ο τράχηλος της μήτρας (τραχηλικά) και τα μισχωτά (υποορογόνια ή υποβλεννογόνια-τα δεύτερα μπορεί και να προβάλλουν έξω από το στόμιο του τραχήλου). Η εμφάνιση τους μπορεί να είναι μεμονωμένη ή, συχνότερα, να είναι πολλαπλά και διαφόρων μεγεθών.
Το πιο συχνό σύμπτωμα που συνδέεται με την ύπαρξη ινομυωμάτων είναι η μηνορραγία (ροή μεγαλύτερης έντασης και διάρκειας στην περίοδο), σύμπτωμα που οδηγεί συχνότερα τις γυναίκες στο χειρουργείο και μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την σιδηροπενική αναιμία. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι το χρόνιο πυελικό άλγος, αίσθημα πίεσης στην πύελο καθώς και συμπτώματα από το ουροποιητικό (συχνουρία, μερική απόφραξη του ουρητήρα λόγω πιεστικών φαινομένων από το αυξανόμενο μέγεθος του όγκου), δυσκοιλιότητα κ.ά. Επίσης τα ινομυώματα μπορεί να αποτελούν αίτιο υπογονιμότητας ή παράγοντα επιπλοκών στην εγκυμοσύνη.
Η διάγνωση των ινομυωμάτων από τον γυναικολόγο είναι σχετικά εύκολη. Προκύπτει από το ιστορικό της γυναίκας, την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση και το υπερηχογράφημα (διακολπικό ή διακοιλιακό).
Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαριστεί εάν τα ινομυώματα που αποκαλύπτει ο έλεγχος σε μία γυναίκα χρήζουν αντιμετώπισης ή όχι. Αυτή είναι μια κουβέντα που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με τον θεράποντα ιατρό της και έχει να κάνει με τα συμπτώματά της, την ηλικία, την επιθυμία για τεκνοποίηση κλπ. Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Υπάρχουν διάφορα σκευάσματα που μπορούν να βοηθήσουν στην συμπτωματική θεραπεία (ανακούφιση από τα συμπτώματα) όπως τα αντισυλληπτικά, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, οι αγωνιστές των γοναδοτροπινών ή και η τοποθέτηση ενδομήτριων σπειραμάτων (σπιράλ) προγεστερόνης. Η χειρουργική αντιμετώπιση των ινομυωμάτων περιλαμβάνει την αφαίρεση των ινομυωμάτων (ινομυωματεκτομή ή εκπυρήνιση), επέμβαση που μπορεί να γίνει με ανοιχτό χειρουργείο ή με λαπαροσκοπική μέθοδο ή με υστεροσκόπηση (αφαίρεση του όγκου με ειδικό εργαλείο δια μέσου του κόλπου). Θα πρέπει να αναφερθεί πως οι παραπάνω μέθοδοι επιλέγονται ανάλογα με βάση την θέση, τον αριθμό και το μέγεθος των ινομυωμάτων και αποτελούν λύσεις σε γυναίκες που επιθυμούν την διατήρηση της γονιμότητας τους. Σε γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την οικογένειά τους ή βρίσκονται στην εμμηνόπαυση, υπάρχει και η επιλογή της υστερεκτομίας (αφαίρεση της μήτρας). Ο γυναικολόγος σας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σας δώσει περισσότερες πληροφορίες και να σας βοηθήσει.